 |
Усе пачалося у далёкiх дзевяностых, калi яшчэ зусiм малыя, мы збiралiся разам i гулялi у розныя гульнi.Прозвiшча Паулюк у яго яшчэ не было, але ужо тады ен быу чамусьцi асобны ад нас.
Вось неяк у адной такой дзiцячай гульне мы i далi яму гэта новае iмя: Паулюк Антанiна Пятроуна. Гэта было вельмi доуга i з тае пары засталося прста: Паулюк. Дарэчы ен i сам сябе так называу таму так i уладкавалася гэтае прозвiшча.
Хлопец ен быу бы нiчога сабе, калi б не яго любоу усе гiпербалiзоуваць (то бишь преувеличивать). Так ен лiчыу сябе большым, чым быу на самой справе. Адыйшоу ад нас i звязауся з адпаведнымi сабе людзьмi. Пастаянна iмкнууся да лiдэрства (але ж лiдэр быу бы з яго не надта лепшы за нашага дзяржаунага, Беларускага). У вынiку яго сталi апускаць i там, i тут. I гэта яму зусiм спачатку не здавалася дрэнным - наадварот. Ен лiчыу што так трэба i што гэта робiць яго лепей.
Вось так ен зарабiу сабе "Репутацию" i "Уважение".
Няхай гэта сумная гiсторыя будзе памяткай для будучых лiдэрау, што яны толькi тыя, хто яны есць на самой справе. Не болей i не меней таго.
|